Team De Cobra's (Djurre de Jong, Sytske de Boer en Karin de Groot), veruit de beste. Want dat is natuurlijk al lang geen geheim meer, toch?

Dus ja, 14 teams van de Soester Bowling Vereniging hebben het hele jaar door keihard hun best gedaan in de competitie. Maar laten we eerlijk zijn: dat stelde natuurlijk helemaal niets voor. Al die kwalificatierondes, kwartfinales en halve finales, allemaal totaal zinloos. Iedereen wist allang dat het op het eindtoernooi toch ieder team kan winnen, of je nu goed bent of niet. Je kunt net zo goed een jaar lang een dutje doen op de bowlingbaan, want blijkbaar is het eindtoernooi de enige dag die er toe doet.

En het mooiste van alles? Als je het hele jaar als een baksteen hebt gegooid, krijg je bij het eindtoernooi ook nog eens handicap punten. Gooi je gemiddeld 145, krijg je zomaar 24 punten per game cadeau. Wat een briljante manier om middelmatigheid te belonen! Wie wil er nou zijn best doen als je ook kunt winnen door gewoon slecht te zijn? Werk hard, of werk helemaal niet – maakt allemaal geen verschil!

De Phantom Strikers en Gutter Masters? Ach, die streden voor de vermaarde 5e en 6e plaats, want die posities zijn natuurlijk van levensbelang. Wat een prestatie, echt iets om trots op te zijn. En laten we de spannende strijd tussen (P)innemers en 3 of a kind niet vergeten, zij gingen voor de glorieuze 3e en 4e plaats. De adrenaline moet werkelijk door hun aderen hebben gepompt in die strijd om... de middenmoot.

En dan de finale, de clash der titanen: De Cobra's tegen Spare Ribs. Het hele seizoen stelden ze niets voor, maar nu, nu moest er toch eindelijk beslist worden wie de beker mee naar huis zou nemen. Beide teams hadden natuurlijk tot nu toe zonder enige moeite hun wedstrijden gewonnen. Wat een verrassing! Maar in deze ultieme strijd, jawel, liet team De Cobra's hun beste spel zien. Want dat hadden ze natuurlijk de rest van het jaar keurig voor zichzelf gehouden. En surprise, surprise: ze bereikten de 1e plaats. Dat hadden we natuurlijk nooit kunnen voorspellen.

Dus daar heb je het, een jaar van competitie voor niks, want uiteindelijk kan elk team op het eindtoernooi toch zomaar winnen. Hoera voor voorspelbaarheid en het compleet zinloze van het hele competitiesysteem! Wat een schitterend voorbeeld van hoe je keihard werken en toewijding kunt belonen door alles te laten afhangen van één eindtoernooi waar je ook nog eens punten krijgt als je het hele jaar slecht presteert. Geweldig! Echt een inspiratie voor ons allemaal.